Шчавінская Л.Л.
Адноўлены ў 1901 годзе Беразвечскі Раства-Багародзічны жаночы манастыр меў патрэбу ў значных сродках, збор якіх у выглядзе ахвяраванняў тады ж пачаўся па ўсіх праваслаўных парафіях Расійскай імперыі. Каб пазнаёміць «таго хто дае пасільную ахвяру на добраўпарадкаванне Беразвечскаго» манастыра з ягонай гісторыяй і станам, рэдакцыя часопіса «Царкоўныя Ведамасці» апублікавала масавым тыражом невялікую ілюстраваную брашуру «Беразвечы і Краснасток», якую і зараз можна сустрэць у некаторых прыватных бібліятэках.
З гэтага выдання рабіліся і выпісы, з якіх пасля рабіліся новыя спісы. Вось частка аднаго з іх, якая прадстаўляе фрагмент ўступу да брашуры «Беразвечы і Краснасток», апублікаванай у Санкт-Пецярбургу ў 1901 годзе: «Наблюдательные люди, внимательно следящие за разнообразными течениями современной жизни, за тем, что занимает и волнует умы и сердца нашего общества, не без основания отмечают две особенности переживаемого нами времени: поразительное преуспевание в области прикладных знаний и вместе с тем поразительное преуспевание в неверии. Богатство и разнообразие открытий и изобретений, содействующих внешнему благополучию человека и его могуществу, как царя природы, словно затуманили ум человеческий. возгордили его до последней степени. И вот – создание восстало на своего творца. Подобно древним книжникам, современное образованное человечество ополчилось на Господа и на Христа Его. Современно образованный ум не находит во вселенной места ни для личного Единого Бога, ни для Христа-Богочеловека, ни для Церкви. Густая тьма неверия облегла землю».
 |
 |
 |